Mil key

W tym roku Aurelia napisała, a w zasadzie narysowała swój pierwszy list do Mikołaja. Jestem pełna podziwu dla jej skrupulatności i dokładności. Naprawde bardzo  sie postarała, narysowała KOLOROWE tory z mostem i <koniecznie> zakrętami. Była tez ciuchcia z wagonami i piekny zamek. Z łakoci wybrała cukierki, choć byłam pewna,że padnie na kinderjajo.
  Mikołaja na kopercie narysowałam juz ja, ale kolory nadała mu Aurelka. Muszę przyznać, że mnie zaskoczyła : błyszczące złote buty, fioletowe spodnie i pas, złota broda <brokatowym długopisem, a jakże> i fioletowa buzia <od czego?>.

  Jak to o tej porze roku zwykle bywa jest raczej chłodno i deszczowo, place zabaw  zazwyczaj świecą pustkami. Tylko nieliczni decydują się na harce w takiej aurze. Do tego należy wliczyć w koszty krótki okres trwania zabawy ze względu na to, że ciemno robi się już koło godziny 16.  Ja raczej nie zaliczam sie do entuzjastek siedzenia w zimnie, ale co innego Aurelia. Musiałam długo ją przekonywać byśmy ruszyły dalej. Jak widać dzieciom matka  natura nigdy nie przeszkadza, wręcz przeciwnie.

 
   Jezioro w Piechcinie to całkiem interesująca ciekawostka. Wygląda jak Grecja czy Chorwacja ze względu na błękitno-turkusową wodę, która jest naprawdę przejrzysta, bo aż do 12 metrów. Na około akwenu wystają wysokie, strome skały wapienne i to właśnie ich obecność jest powodem tego zjawiska.     Otóż jeszcze sześćdziesiąt lat wstecz była tutaj czynna kopalnia odkrywkowa tego surowca. Wapień pozyskiwało się głównie do produkcji wapna, cementu, sody. Kiedy ją zamknięto utworzył się ten popularny w kujawsko-pomorskim zbiornik wodny.






 Na dnie jeziora są pozostałości po dawnej eksploatacji górniczej, m.in. rury, stalowe płyty, schody, ale także dwa zatopione samochody Fiat 126, opony samochodowe, drewniana 6,5-metrowa żaglówka kabinowa i 12-metrowy morski jacht, którego maszt widać z jednej ze skał. Na płytszej wodzie występuje roślinność, gdzieniegdzie całkiem spore martwe drzewa oraz ryby okonie i szczupaki.













  Bardzo strome zbocza, skaliste dno i ogólnie teren prywatny wraz ze znakami informującymi o zakazie kąpieli nie zniechęcają potencjalnych amatorów pływania. Jednak woda często bywa naprawdę zimna, więc te kąpiele nie trwają zbyt długo. Piechcin przede wszystkim upatrzyły sobie pary nowożeńców na sesje ślubne. Podczas naszej wycieczki było ich chyba z pięć. Jest tam chyba z sześć stałych punktów do pozowania na których się zmieniali.

 Jeszcze niedawno myślałam, że mnie to ominie. Takie przeboje zdarzają się przecież wszystkim wokół, a nie mnie, tym bardziej, że jak dotąd nie miałam problemów z naszym "aniołkiem". Jednak nastał moment, kiedy to cudne dziecię pokazało swoje drugie oblicze! Jakie ogromne jest moje zdziwienie, nie muszę tłumaczyć.
  Bunty i bunciki zaczynają towarzyszyć nam każdego dnia, przy niemal każdej czynności. Zwłaszcza jeśli chodzi o poranne ubieranie, wyjście do sklepu czy powrót do domu. Och.. brakuje mi już sił czasami. Gdzie jest moje dziecko? Co to się dzieje? Widać przyszedł czas na moją weryfikację, muszę wziąć się w garść i podjąć to wyzwanie. Na pewno damy radę okiełznać tego urwisa...

   Za nami najtrudniejszy okres. Rzekomo, bo jeszcze ciągle coś. Teraz trchę się narobiło nowych rzeczy. Kurczę, kurczę, kurczę. Aurelka rośnie, w tym roku dane było jej zbaczyć śnieg tylko jeden raz i to w bardzo lichej postaci. Wczoraj bardzo ładnie napadało w Polsce. Ile bym dała by szuflować te zaspy, nawet cały dzień.A po wszystkim zjeść miskę najpyszniejszej gorącej zupy od babci. Kto by pomyślał?   U nas nawet ciepło, w niedzielę poszliśmy na spacer d pobliskiego parku. Gwar ptaków jakby skandwał nadchodzącą wiosnę. To przepiękna melodia natury. Balsam dla uszu. Słońce miło łuskało nas po policzkach. Jeden dzień bez szarości. Wieczorem spłynęła gęsta mgła i zasłoniła wszystko.
 

  To ten okres, kiedy za nic nie masz ochoty wychylać nosa spod cieplutkiej pierzyny. Najchętniej spędzić czas w wygrzanym wyrku, z kubkiem kakao a przy tym oglądając jakiś dobry film, lub czytając jeszcze lepszą książkę. Szkoda, że tak nie można, bo  mały obywatel sprawia, że to misja niewykonalna. Z drugiej strony, gdyby go nie było pewnie musiałabym wstawać jeszcze wcześniej a wracając po kilku godzinach nie miałabym ochoty na nic innego niż "jeść -> myć -> spać". Choć na pewno byłoby łatwiej. O wiele.
 Czekamy na wiosnę. Tak usilnie wierzę, że kiedy przyjdzie to będą już załatwione najważniejsze sprawy. Wraz z nimi przyjdą jakieś lepsze czasy, kiedy problemy zostaną rozwiązane i z czystym kontem będziemy mogli pójść drobnym kroczkiem do przodu. Nie ma już odwrotu, nie przez najbliższy czas. Będzie dobrze, musi być.

 Dziecko mi rośnie. Bardzo i teraz tak wyraźnie to widzę. Rozmawiamy dużo, na różne tematy, zaskakuje mnie nowymi umiejętnościami. Teraz muszę się mieć na baczności, by nie traktować jej zbyt "niepoważnie", bo już nie raz powiedziała mi, że jest "dorosła".  Jest bardzo dobrym obserwatorem, często powtarza w zabawie sytuacje, które się wydarzyły, zna sporo piosenek i wierszyków. Nawet takich długich, ktore mi ciężko zapamiętać. Z małą pomocą powie cały. Muszę to nagrać ;) Rośnie, rośnie a ubranka stają się małe. To w pewnym sensie straszne, bo nie nadążam z zakupami. Brakuje mi tutaj takich typowych polskich lumpeksów, gdzie chodziło się  na szperanie i można było znaleźć ładne, niezniszczone ubranka za symboliczną cenę. Tutejsze "lumpeksy" to sklepy charytatywne i ciężko tam znaleźć coś "do noszenia". Często są to rzeczy skulkowane, sprane i rozciągnięte, do tego drogie(jednakowa cena niezależnie od ubranka).        Dziś miałam szczęście. Szukałam rajstop dla bubska, a znalazłam nowe spodnie. To naprawdę wielka rzadkość.