Mil key

  To ten okres, kiedy za nic nie masz ochoty wychylać nosa spod cieplutkiej pierzyny. Najchętniej spędzić czas w wygrzanym wyrku, z kubkiem kakao a przy tym oglądając jakiś dobry film, lub czytając jeszcze lepszą książkę. Szkoda, że tak nie można, bo  mały obywatel sprawia, że to misja niewykonalna. Z drugiej strony, gdyby go nie było pewnie musiałabym wstawać jeszcze wcześniej a wracając po kilku godzinach nie miałabym ochoty na nic innego niż "jeść -> myć -> spać". Choć na pewno byłoby łatwiej. O wiele.
 Czekamy na wiosnę. Tak usilnie wierzę, że kiedy przyjdzie to będą już załatwione najważniejsze sprawy. Wraz z nimi przyjdą jakieś lepsze czasy, kiedy problemy zostaną rozwiązane i z czystym kontem będziemy mogli pójść drobnym kroczkiem do przodu. Nie ma już odwrotu, nie przez najbliższy czas. Będzie dobrze, musi być.

 Dziecko mi rośnie. Bardzo i teraz tak wyraźnie to widzę. Rozmawiamy dużo, na różne tematy, zaskakuje mnie nowymi umiejętnościami. Teraz muszę się mieć na baczności, by nie traktować jej zbyt "niepoważnie", bo już nie raz powiedziała mi, że jest "dorosła".  Jest bardzo dobrym obserwatorem, często powtarza w zabawie sytuacje, które się wydarzyły, zna sporo piosenek i wierszyków. Nawet takich długich, ktore mi ciężko zapamiętać. Z małą pomocą powie cały. Muszę to nagrać ;) Rośnie, rośnie a ubranka stają się małe. To w pewnym sensie straszne, bo nie nadążam z zakupami. Brakuje mi tutaj takich typowych polskich lumpeksów, gdzie chodziło się  na szperanie i można było znaleźć ładne, niezniszczone ubranka za symboliczną cenę. Tutejsze "lumpeksy" to sklepy charytatywne i ciężko tam znaleźć coś "do noszenia". Często są to rzeczy skulkowane, sprane i rozciągnięte, do tego drogie(jednakowa cena niezależnie od ubranka).        Dziś miałam szczęście. Szukałam rajstop dla bubska, a znalazłam nowe spodnie. To naprawdę wielka rzadkość.