Mil key

Tak głęboko przeżywam teraz wiosnę, to istne odrodzenie. Wszystko co mnie otacza wywiera na mnie dużo silniejsze wrażenie i kompletnie nie potrafię wytłumaczyć sobie dlaczego. Intensywnie wsłuchuje się w naturę, w ten cudowny spokój i harmonię. Nigdy wcześniej nie doceniałam ptaków, zwłaszcza tych głęboko schowanych w gęstych liściach wysokich drzew. Ich śpiew jest balsamem dla moich uszu. Zawsze kiedy wchodzę do mojego parku, zdaję sobie sprawę jak bardzo tęskniłam za tym wszystkim co tam widzę i słyszę. Poważnie.
Najbardziej ukochałam sobie aleje z drzew liściastych. Jest magiczna! Dziś też byłam w tym miejscu w drugiej połowie dnia. Wybrałyśmy się na akcję fotkową, żeby zatrzymać kwitnące drzewa. Lada moment pozosatnie po nich jedynie wspomnienie...

Uwielbiam take dni jak ten - słoneczne, ciepłe i nad wyraz kolorowe. Pierwszy raz przeżywam tak wiosnę. Intensywnie pozytywnie. Kocham ją! Jest taka piękna... Poszłyśmy więc na mały spacer do lasu. Niestety nie było nam dane zapuścić się głębiej niż 60 metrów.Dlaczego? Odpowiedź jest - jak dla mnie- dość zaskakująca. W lesie w gdzinach południowych roiło się od jakichś komarów. W sumie były bardziej czarne i chyba nieco większe, więc dałam im miano "dzikich komarów". Było od nich aż czarno! O dziwo nikt nie został zaatakowany, ukąszony ani nawet "obsiadany". Może wcale nie były to komary? Latały w identycznej pozycji i sposobie.

Po tym incydencie wybrałyśmy za cel naszej podróży pobliską górkę...

Są takie miejsca do których chcemy wracać, o ktrórych myśli są zawsze ciepłe. Takie miejsca, gdzie nabierając powietrze pełną piersią serce zaczyna drżeć i mocniej bić. To uczucie, ze jesteś siebie niż kiedykolwiek wcześniej. To takie Twoje miejsce, choć jesteś tam pierwszy raz w życiu. Takie właśnie mam odczucia w stosunku do Podlasia. Dla mnie jest ono magiczne, prawdziwe i naprawdę piękne...
Kilka lat temu pojechaliśmy na kilkudniową wycieczkę w tamte rejony z pretekstem odwiedzin mojego pradziadka, kończył bowiem swoje 80? urodziny. Co prawda nie byliśmy zaproszeni, nie wiem nawet czy wcześniej był poinformowany o naszym przyjeździe, tak czy siak był to spontan.

Może to co napiszę wyda się kontrowersyjne, ale tak właśnie czuję. Będąc dziś w tym miejscu czułam się bardzo dobrze. To było coś zmieszane z ulgą, spokojem i przyjemnością. Dla mnie przyjemna jest właśnie cisza. Jeszcze nie tak dawno temu zupełnie nie miały dla mnie znaczenia hałaśliwe ulice, były mi obojętne, w ogóle nie przeszkazały. Do teraz.

- Jak tam zając? Był?
- No był, ale taki oszukany.
- Co to znaczy?
-No bo poszłyśmy szukać koszyczków do ogródka rano, no i babcia i ciocia nam podpowiadały.
- To chyba dobrze, co?
- No tak, ale one wiedziały wcześniej gdzie są te koszyczki. Ten zając był oszukany... nie było go.

Kiedyś nastaje moment prawdy. Zawsze towarzyszy mu rozczarowanie, smutek i trochę złości. Kurczę... szkoda, że jednak podpowiadały.

Wielka Sobota, a od niej już tylko jeden krok do Wielkanocy. Kurczę, czuję, że to jeszcze nie tak powinnam spędzać i przeżywać to święto. Zdecydowanie powinnam zrobić to co należy i w duchu być spokojną, radować się z cudu Bożego zmartwychwstania. Bardziej liczą się porządki, gotowanie i strojenie jajek niż zatrzymanie się na chwilę, zrozumienie całego sensu tego święta i pojęcie tego co jest tak naprawdę ważne. Ja jeszcze tego nie wiem, ale wiem na pewno, że błądzimy... Robimy rzeczy błahe. Czy następne święta będą lepsze? W duchowym sensie.

Trochę zaczęłam z innej beczki, wiem. Nie mniej był to jednak bardzo pogodny i radosny dzień. Dzieciaki grandziły,wspólnie spędziliśmy czas i zrobiliśmy punkt po punkcie co trzeba... no, prawie...

Dzień z przygodami. Mieliśmy jechać po dziewczynki, na dworcu taaaka kolejka. 4 minuty przed odjazdem naszego pociągu wybieglismy z kolejki, zeby w ogole zdazyc. Za zakup biletu od konduktora zapłaciliśmy 10 złotych ekstra. Przy wysiadaniu okazało się, że czapka została w pociągu - jaka strata. W sumie żadna, bo zawieruszyła się w złożonym daszku wózka :). Dziewczyki były już spakowane, mieliśmy wychodzić a tu trach! Drzwi zatrzaśnięte, próby zdemontowania zamka zakończyły się niepowodzeniem. Na szczęście to parter i cała eskapada wydostaje sie przez okno : dwoje dużych, trójka dzieciaków i po kolei trzy plecaki, wózek i miś. To znów zły peron, szybko biegniemy na ten sąsiedni. Udało się. Tym razem bliet dla wszystkich wychodzi o połowę taniej niż rano( 16zł vs. 35). Bubka osikuje mi kolana, wszystko do przebrania, na szczescie byłam przygotowana :) Na to wszystk awaria sieci, trzeba wysiadać i czekac na busa. Przepełniony ludźmi z wielkimi bagażami. Udaje nam sie wcisnąć. Bardzo ekstremalnie.

Po intensywnej podrózy odetchnęłyśmy w ogródku...

Wiosna znów zrobiła sie chłodna, ledwo 5 stopni i zimny, nieprzyjemny wiatr tak bardzo nie pasuje do dominującego słońca. Nie i już. Połowa kwietnia w moich wyobrażeniach jest ciepła, pełna kwiatów, słońca i przeważają w niej wycieczki rowerowe. Moje zażalenia jednak nie są brane pod uwagę, niestety.
Dziś wzięłam aparat na ekstremalnie szybki spacer do sklepu. Jednak bez wózka taki kilometr z dzieciaczkiem z 20 minut z zakupami przemienia się w godzinkę. Później dodatkowa godzinka z hakiem na dworze, bo więcej dzieciaków było. Międzynarodowy dzień prania również.

Przy okazji zobaczcie apaszkę wygraną w ostatnim konkursie

Za chwilkę Wielkanoc w związku z tym mam kilka ślicznych stroików. Bardzo chętnie bym takie przygarnęła, a jeszcze chętniej zrobiła... choć chyba talentu mi brakuje. Tak czy siak pokażę wam kilka perełek, a później uzupełnię w koszyki Wielkanoce, czyli tak zwaną święconkę. Już nie mogę się doczekać świąt, choć w tym roku będą wyjątkowo skromne. Dobrze się układa, ale kiedy wszystko stawiasz na jedną kartę bywa ciężej.
Zapraszam do obejrzenia kilku wielkanocnych obrazków ;)

Po ostatnim małym sukcesie nabrałam apetytu na kolejne konkursy. Aktualnie biorę udział w kilku a do dwóch się jeszcze przymierzam, więc trochę kreatywności w sobie obudziłam. Bubka chętnie ze mną wychodzi na "fotki" i z uśmiechem na buzi realizujemy pomysły. Oczywiście nie jest to takie proste, bo trzeba się nie lada nagimnastykować, żeby wyszło jak trzeba. Kilku(nastu) prób i dobrej zachęty.

W tym poście zobaczycie owoc naszej ostatniej współpracy na konkurs "witaj wiosno".

Jestem zakochana we wsi, w polskiej wsi. Od wielu lat moim marzeniem jest by tam zamieszkać i żyć... w zgodzie z naturą? Nie wiem nawet jak to nazwać, ale marzę by mieć dom, duży ogród z warzywami, mały sad, dziesięć kurek,kilka kaczek albo gąsek,kózka. O krowie ciężko mi myśleć ze względu na jej gabaryty, obawiam się, że mogłabym zwyczajnie sie bać :P Mogłabym gadać o tym w nieskończoność, uwierz mi.
Jedak na początku tej drogi stoi moje wielkie wiejskie wesele. Tym bardziej jest to ekscytujące, że obecnie jest tyle możliwości, że nawet w stodole taka uroczystość może być "wyszukana i gustem". Byłam w niemałym szoku, kiedy znalazłam te zdjęcia. Za oceanem naprawdę dają czadu i właśnie te obrazki utwierdziły mnie w przekonaniu, że mój wybór jest właściwy.
Polne kwiaty, zapach desek i siana... kolorowe wstążki i lampki, które przypomiają rozgwieżdżone niebo! ale cóż z tego, skoro na wsi faktycznie niebo nocą ma więcej gwiazd? ;) To cudowne!

Nie jestem pewna czy byłyśmy razem kiedykolwiek w lesie, takim prawdziwym, cichym z wąskimi ścieżkami. Jak sięgam pamięcią takiego wydarzenia z pewnością nie było, a przecież las tak blisko. Pogoda dziś nas rozpieściła, bo w ciepłym powietrzu wyczuć można było przyjemne 20 stopni. Idealnie na spacer lub wycieczkę. W przypływie emocji pomyślałam nawet o ZOO, ale ostatecznie wybrałam las. Wcześniej tylko podjechałam na stację benzynową dopompować tylną oponę, co wcale nie było takie banalne. Najpierw całe powietrze uleciało, kiedy myślałam, że pompuje, potem głowiłam się "dlaczego to powietrze nie leci" aż w końcu wcisęłam guzik " pusta opona" i strzeliło! Z trudem utrzymałam wężyk. ALe się udało, i teraz jest twarda, taka jak powinna. Potem pojechałyśmy na myjnię ciśnieniową trochę rower umyć. Niestety Boba w krzyk, ale są życzliwi ludzie którzy pomogą opanować sytuacje ( odwrócenie uwagi malucha i moja szybka akcja) ;)

Potem już były tylko przyjemności, las, świeże powietrze, śpiewy ptaków...

Młody lasek posadzony kilka lat temu, bardzo ładnie to wygląda. Kojarzy mi się z wiosną, pobudką do życia i wzrostem.

To niemal obowiązkowe śniadanie, kiedy jestem na diecie. Jest pełnowartościowe, smaczne i przede wszystkim syte. Jednym omletem naprawdę idzie sie najeść i mieć energię do drugiego śniadania ;) Ten przepis jest bardzo łatwy i szybki, a przyrządzenie tych pyszności nie zajmie nam więcej niż 5 minut.
Potrzebujesz:
-dwa jajka
-pół szklanki płatków owsianych górskich ( nie błyskawicznych )
-owoc ( w moim przypadku jest to banan ) ,
Ewentualnie :
-miód
-białko serwatkowe ( w tym przypadku trec waniliowy)
- cynamon
ogólnie wszystk co chcecie do smaku, w zależności czy omlet ma być słodki czy też wytrawny. W tym drugim przypadku dodajemy warzywo (np. papryka) i przyprawy wedle uznania.

W miseczce mieszamy dokładnie wszystkie składniki i wylewamy na patelnię, ja użyłam papieru do pieczenia, ponieważ ciężko odwrócić omleta, aby się nie połamał.

Wczoraj zostały ogłoszone wyniki w konkursie, w którym brałam udział. W sumie trwał dość długo, to i liczba zgłoszeń ciągle rosła i w końcu zatrzymała na ponad 240. Prawdę mówiąc dopiero niedawno zaczęłam brać udział w tego typu konkurso-rozdaniach i na 3/4 konkursy udało mi sie wygrać kolczyki oraz rabat z którego nie mogę skorzystać. Zdjęcie kolczyków dorzucę od razu jak zrobię. To takie niebieskie motylki na bigle, faje na lato ;) Brałam też udział w konkursie "uśmiech proszę" u ksiezycowej szuflady i tym razem udało sie w stu procentach! Dostałyśmy taką fają nagrodę, że " o kurczę! " .

Kolaż przedstawia historyjkę z drugich urodzin Aurelii. Bardzo polubiła swoją starszą ciocię i była bardzo zadowolona, że razem z nią spędzała czas. Tutaj razem rysowały, kiedy nagle zrodził się plan uzyskania całusa od ulubionej Kajki w łokieć, który rzekomo zabolał. Oczywiście Kajka wyrażała sprzeciw, ostatecznie przegrała o czym świadczy triumf Aurelii na ostatnim zdjęciu. Prawdziwe, prawda? :)
Tylko razem te zdjęcia mają sens, tworzą historię, która została chyba w stu procentach zrozumiana.

Wrzucam wam kilka inspiracji na akcesoria do domu i nie tylko. Wszystko w klimatach retro-modern. Dość dziwne połączenie, prawda? Ale takie mam skojarzenie, kiedy oglądam te wszystkie piękności. Dorzucę jeszcze instrukcje jak zrobić coś z niczego. To co znajdziecie w tym poście to mój zbiór z ostatnich dwóch miesięcy.

Miłego oglądania! ;)

Jakiś czas temu miałam okazję być świadkiem pięknego wydarzenia jakim jest ślub. Obserwowałam ludzi i emocje im towarzyszące w tym dniu. Były one dość mocno wymieszane, bo od radości, niepokój po złość wywołaną stresem. Panna młoda wyglądała ślicznie, pomimo problemu ze znalezieniem odpowiedniej sukienki ze względu na stan błogosławiony. Widać było ile serca włożyła w staranne upięcie i dobór ozdób.
Pogoda była jak na zamówienie, naprawdę idealna! Słońce smagało swym wiosennym ciepłem po twarzach gości, którzy wcześniej przybyli pod urząd. Rozmową umilali sobie czas,papierosem przywoływali rozluźnienie. Dwie rodziny teraz coś łączy.

Dziś jest bardzo ciepły i słoneczny dzień. Jeszcze kończyłam czytać swoją książkę : coś o zbrodni, śpiączce i obrzydliwym bogactwie. Zapowiadał się wciągający kryminał, w końcu okładka krzyczała, że to bestseller. Szczerze? Trochę się zawiodłam. Może bardziej niż trochę. Ale mimo to wciągnęłam lekturę w dwa dni, tak bardzo brakuje mi czytania.Naprawdę wbrew pozorom uwielbiam czytać.
W końcu mogłam odetchnąć i wyjść na dwór i wtedy uderzył mnie ciepły podmuch wiosennego powietrza. Ani chwili dłużej nie chciałam być w domu! Nawet sekundy.

Niedaleko mojego domu, właściwie jest to koło stu metrów prostą i mało ruchliwą ulicą znajduje sie niewielka pracownia ceramiki. Otwarta tylko dwa dni w tygodniu, wieczorami. Zawsze miałam chęć tam zajrzeć, ale głupio mi było (kto teraz zrozumie "prawie dorosłą kobietę"?). Jakoś brakuje mi pretekstu, by rozpocząć przygodę z gliną. Pomyślałam nawet, że mogłoby to być w ramach zajęć córy, jak tylko troszkę podrośnie.Będziemy chodziły razem, żeby było jej "raźniej". Plan doskonały? Bynajmniej.
Plany odkładam w przyszłość, która nigdy nie jest niczym pewnym.Całe życie sie tego uczę, a jednak ciągle coś planuję. Głupie to strasznie, ale kto tego nie robi? Czy życie "chwilą teraźniejszą" jest lepsze? Czy może puste i lekkomyślne? Myślę, że w obu wariantach znajdzie sie ziarno prawdy.
Tymczasem w wolnych chliwach - jak zwykle oglądam cudowności. Chyba to niezbyt dobrze, bo dużo oglądam a nic nie robie w tym kierunku , ażeby coś stworzyć sama. Pewnie boję się gorzkiego rozczarowania, bo przecież wychdzą mi same okropności. Taka prawda... Tak czy siak, wrzucam kilka inspiracji być może dlatego, że kiedyś wrócę do tego posta by stwierdzić " o! właśnie takie cudeko dziś zrobię! ;)" i z uśmiechem wykonam taki sam, jak nie ładniejszy talerz. Cóż, pewnie nazwiesz to plagiatem, ale od czegoś zacząć trzeba, zwłaszcza da dmowego użytku. Dużo trenować... albo myśleć o tym, co by sie chciało. Hm...

Nie przedłużając:

Dziś przychodzę do Was z ogromną garścią inspiracji ubranek dziecięcych. Głównie są to ciuszki dla dziewczynek, które cechują sie nie tylko fajną formą, ale i fakturą tkaniny dobraną w taki sposób, że chwyciły moje serce od razu! Dobór kolorystyczny jest niezwykle ważny dla efektu końcowego, a często stanowi on nie lada wyzwanie. Tutaj wrzucę kilka, które uważam za niezwykle trafne.
Mam nadzieję, że zajdziesz coś, co również Ciebie zainspiruje. Wszystkie zdjęcia znalazłam w sieci i sa t moje "prywatne" zbiory :)

Mil key

About

Popular Posts

Archiwum bloga

Instagram

Prawa autorskie

Lubię...

Obserwatorzy