Nasze miasteczko i okolice

0 Comments

Już powoli przyzwyczajam się do tego miejsca. Coraz bardziej mi się tu podoba, choć nadal trwam w szoku kulturowym. Jak bardzo ludzie mogą się różnić?! Tutaj jest świat jakiego nie znałam. Jedne rzeczy naprawdę podziwiam np. otwartość i wszędobylskie uśmiechy, kiedy spotkasz się z kimś wzrokiem, możesz być pewny, że zakończy się do usmiechem lub jakimś miłym słowem. Tutaj ludzie mają do siebie duży dystans, to jest fantatyczne. Puby tętnią życiem, ludzie przychodzą tam w kazdy weekend i przy każdej okazji. Osoby w średnim wieku, a nawet dziedki czują się tam jak ryby w wodzie. Są dość głośni (weseli), tańczą i rozmawiają bardzo energicznie. Często jest tak, że młodzi przy nich siedzą jak mysz pod miotłą, tak przyćmiewają ich swoim blaskiem.

Dla tubylców każdy problem zamienia się w "no problem" i przeszkody, które wydają się być zbyt wysokie stają się nic nie zaczącymi błahostakmi. Brytyjczycy bardzo dużo swojej energii poświęcają na pomoc charytatywną. Całe mnóstwo wolontariuszy pracuje w "charity shop'ach" (sklepy charytatywne), które tak naprawdę wspomagają niemal wszytskie tematyki: szpitale, zwierzęta, weterani wojenni, osoby z jakimś konkretnym schorzeniem, domy dziecka ect. i tych sklepów jest od groma. W samym Welshpool jest chyba ze 20, a to małe miasteczko. Na każdym kroku spotkasz jakąś organizację, dziś dostaliśmy list z kartkami i notesikiem z Czerwonego Krzyża, możemy wysłać 5 funtów. Dla Brytyjczyków pomaganie to ważna część życia.

. Ale są też rzeczy, które ciężko mi przełknąć np. beznadziejne ubieranie dzieci, bynajmniej nie chodzi mi o dobranie kolorów czy fasownów, które wyszły już z obiegu w latach 90-tych, nic z tego( nie wiem czy tak jest, tak sobie palnęłam). Chodzi mi o nie dostosowywanie ubioru do pogody. I tutaj prosty przykład : idę sobie z Bubką do pobliskiego marketu po mięsko, pogoda jest raczej niesprzyjająca, jest chłodno co najmniej na cieńszą kurtkę i wieje na co najmniej bawełnianą czapeczkę na uszy. Mnie było zimno, zimno było także rodzicom bliźniaczek, którzy ubrani byli kurtki. One jednak miały krótkie spodenki, klapki i bluzeczki na ramiączkach, jak w lato. Nie, nie byli samochodem. Obok stała dziewczynka w letniej sukience z odkrytymi ramionami i gołymi nogami, a jej babcia była - a jakze - w kurtce. Artur opowiadał o babce, która niosła kilkumiesięczne dziecko w samych bodych, bez czapki, z gołymi sinymi od zimna nóżkami. Tutaj tak jest. Poprostu...

About Post Author

Milky

Morbi leo risus, porta ac consectetur ac, vestibulum at eros. Fusce dapibus, tellus ac cursus commodo, tortor mauris condimentum nibh, ut fermentum massa justo sit amet risus.